रामभक्त मास्के
जिन् ड्वाकु बाँलकु सर्ग मनकु टोङन्,
स्वीदटुल्के पियेन् च्वन्गी,
छन मुल स्वयेन् न्हि काटेत्की,
लिबी वा छि पोङ्ला कुम्लो बुयेन्,
छेँ लिपुल्मुन् ।
जिर नाप्लत, खँ लार्गु आमुतुङ् मखेउ खँ,
हाती येङ् लिपल्मुन्,
जिन मन्कु टोङजुउ,
सर्गये,
येत्मुन् बुँ पोङ्ला बाँझो,
स्वाँरा बाँझो,
ग्वार पोङ्ला,
खोर पोङ्ला,
छेँ याकचौ सुनसान,
गाउँ ट्वाल म्वछुकु विरक्त,
देश फिबु (मरुभूमि) थेँ,
दकेर्मुन् ।
आले,
लोकये मिपिस्त ऋण बुके,
परिवार त नास्येङन्,
छेँ बुँ मिकेइ ल्याङन्,
हाये ढ्याबाये कुँ,
सरकार त,
भरौटेपिस्त,
दलाली संस्थापिस्त आले,
मुग्लानेमिपिस्त,
ब्वठयेन् बिके छ्वर्मुन्,
हाती येत्मुन् दोख्ताङ् येत्मुन्,
हाती येउिरी,
ब्यालाकु बुद्धि मगत,
ज्येये ऋण तइत थ्येन्गी,
निष्ठुरी मायायेकु नाप,
लिबितुनी बुद्धि येर,
विकासये खँ टोनगी,
उपाय म्वाल्गी,
‘थिगुरतु गत्केङ् बाँलकु ज्ये
कृषि जुयेन्च्वन’
आले मन्कु कार्गी,
उ तुङ विकासये लिखनये मुल खेउँ ।
भी.न.पा. २, पालचुटी दोलखा
हाल, काँडाघारी, काठमाडौं ।
