Category: अनुभुती

दोलखालाई एक पटक होइन हजार पटक फर्केर हेर्दा पनि धीत मर्दैन, भलै युवाहरू पखेटा उम्रनासाथ वैदेशिक यात्रा गरुन्, युवतीहरू वैवाहिक जीवनका लागि दोलखासँगको आत्मीय सम्बन्धलाई मुटुमा गाँठो पारेर आँगन पार गरेर नौ डाँडा पारि पुगुन् या कर्मशील जीवनयात्राका लागि मरेङ खोला (खिङौ झोर) काटेर सिमा नै काटुन् । आफ्नो घरको मझेरी र माइतीको आँगनमा खेलेको हुर्केको र शिक्षा र ज्ञान... Read More

अब अलिकति अरनिको राजमार्ग र लामोसाँघु जिरी सडकको यात्राकै प्रसङ्गमा केही महिना पहिले तौथली यात्राको अतीतलाई पनि सम्झन मन लाग्यो । नेवारहरूको राष्ट्रिय संगठन नेवाः देय् दबूको बागमती प्रदेश स्तरीय चौथो बैठक प्राचीन शहर एवं ऐतिहासिक नगर दोलखामा सम्पन्न गरेर काठमाडौं फर्कने क्रममा नेवाः देय् दबू बागमती प्रदेशकै सदस्य दिलिप श्रेष्ठ, ने.दे.द. सिन्धुपाल्चोक जिल्ला समिति उपाध्यक्ष भेषकुमार श्रेष्ठ र ने.दे.द.... Read More

बालकृष्ण श्रेष्ठ “पासा” २०४१ सालतिरको कुरा हो । म त्यतिबेला कामको खोजीमा काठमाडौं आएको थिएँ, यसै सिलसिलामा म कहिले भाइ हरि श्रेष्ठकोमा कहिले वागबजार प्रभुनारायण मामाकोमा अनि कहिले कता गरेर रात गुजारेको थिएँ । यही क्रममा मेरो ठूलिआमाको छोरा चन्द्र श्रेष्ठ (डा. प्रायश्चित श्रेष्ठ दाइको कान्छो भाइ जो अहिले जर्मनमा छ ।) सँग भेट भयो । मैले सानै उमेरदेखि जाने... Read More

बालकृष्ण श्रेष्ठ “पासा”२०८० सालको बैशाख महिनामा नै जिरी जाने कार्यक्रम तय भएको थियो । कार्यक्रमको सिलसिला अमेरिकामा बस्ने बहिनी पद्मा प्रधानले स्थापना गरेको प्रेम–पूर्ण–प्रताप फाउण्डेशनले आयोजना गरेको निःशुल्क स्वास्थ्य शिविर थियो । तर त्यो समयमा विशेष कारणवश कार्यक्रम स्थगन भयो र पछि समयानुकूल वावतावरणमा गरिने जानकारी भयो । यात्रा स्मरण जिरीको कार्यक्रम स्थगन राजनीतिक पूर्वाग्रहको कारणले भएको भन्ने जानकारी आउँदा... Read More

अमरकुमार प्रधान पहिलेको क्रमशः ….चरिकोट पुगेपछी …..हाम्रो यात्रामा सहभागी दुइजना ओर्ली बैंकमा काम छ पछि आउँछु भनेपछि हामी दोलखातपैm लाग्यौँ । स्मरणीय छ हाम्रो जिल्ला दोलखा हो भने हाम्रो गन्तव्य भीमेश्वर नगरपालिका वडा नं. २ मा सीमित ‘द्वाल्खा’ पनि दोलखा बजारै हो । पाखलती पुगेपछि शिवकुमारी ओर्लिन् । अनि अरू सहयात्री उपेन्द्र काका पनि । सबैभन्दा पहिला चाँदीको मोहर चलाउने... Read More

दोलखा जिल्लाको दोलखा शहरमा एकमात्र घरेलु उद्योग थियोे करीब आजभन्दा साँढे ४ दशक अगाडि । जहाँको त्यतिबेलाको वातावरण कर्मशील देखिन्थ्यो । खेतहरू हराभरा हुन्थ्यो, बारी करेसाबारीमा कुनै न कुनै तरकारी उब्जेकै हुन्थ्यो, कसै न कसैको हातमा ज्यावल र हतियार खाली हुदैनथ्यो । त्यसैमध्येमा एकजना परिश्रमी व्यक्ति जसको हातमा कार्यालय समयमा कि त फाइल हुन्थ्यो कि त हातमा गज हुने गथ्यौं... Read More

तीतो सत्य !पुलिस भन्नासाथ नेपाली जनमानसमा कुटपिट गर्ने, अनाहकमा दुःख दिने, बेकारमा गाली गर्ने, जबर्जस्ती अपराधी कबुल गराउने, शंकाको भरमा लगेर सजाय दिलाउने जस्तो नकारात्मक धेरै कुराको अनुमान गर्ने गर्ने गरेका छन् । होला पनि कुनै ठाउँबाट गलत सूचना सम्प्रेषण हुँदा नहोला भन्न सकिन्न र सबै पुलिस एकै खालका पनि हुँदैनन् । पुलिसमा पनि दंगा प्रहरी, सशस्त्र प्रहरी, सुरक्षात्मक प्रहरी,... Read More

बालकृष्ण श्रेष्ठ “पासा”काठमाडौंमा दिनहुँजसो लाखौंलाख गाडीको आवतजावत हुन्छ । गाडीमा अनेकौं कुराको आदानप्रदान हुन्छ । गाडीले ल्याउने, लाने, ओसारपसार गर्न कुरा त छँदैछ, मौका मिले गाडीले लछारपछार गर्ने, तितरवितर पार्ने र मान्छेको जीवन नै अस्तव्यस्त नै पार्न बेरछैन । यसमा यताउता हेर्नू, रेखदेख गर्नु, सुरक्षा दिनु समाधान गर्नु भनेर साधारण ट्राफिक हवल्दारलाई खटाइएको हुन्छ माथिल्लो तहका उपल्लो दर्जाका महामान्यहरूले ।... Read More

जतिबेला लगभग ५/६ कक्षामा पढ्दै थिएँ ।पढ्नमा म सक्षम थिएँ, सबल थिएँ यो मेरो विद्यालय र गुरुहरुले दिएको मुल्यांकनमा आधारित कुरा हो । म कस्तो थिएँ र कसरी बाल्यकाल बिताएँ । शायद समकालीन साथीहरुलाई अलिअलि याद होला, तर जसले जीवन्त याद गर्नुहुन्थ्यो उहाँ यस धर्तीमा हुनुहुन्न, मात्रै बाँकी छ त उहाँको स्मरण मात्रै । मलाई बाल्यकालदेखि नै हिमाल, पहाड, नदि,... Read More

गत अङ्कको बाँकी अंश क्रमशः…जीवन सरल रेखामा मात्र चल्दैन । नियमिले दीगो पनि गर्दो रहेछ । २०४२ सालमा निर्दलिय पञ्चायती व्यवस्थाको रजत जयञ्तीको विगबिगी थियो । केही बर्ष अगाडी माधवमणी राजभण्डारीको काका जगतनाथ राजभण्डारी कालिञ्चोक युवा क्लवका अध्यक्षले दोलखा दोलखा ट्राभल्स प्रा.लि. स्थापना गरेका थिए । राजा वीरेन्द्रले पहिले त मनाङ जिल्लाको वासिन्दाहरुलाई व्यवसाय गर्न हङकङ–काठमाण्डौं व्यापार गर्न राहदानी वितरणमा... Read More