Search
Home > कला/ साहित्य > कथा/ कबिता > बाजे, सरस्वती र म

बाजे, सरस्वती र म

bampijhyala
बाजे, सरस्वती र म

डा. अनिता श्रेष्ठ, द्वाल्खा–रामेछाप

मेरो बाजेले सानैमा,
सरस्वती मन्दिरमा,
बसन्त पञ्चमीको दिन,
दिनभर पूजै पूजा गर्थे,
प्रसाद ल्याएर घर भित्र्याउँथे।

बाजेको घरमाथि थियो मन्दिर,
बाजे थिए सरस्वतीका Bhakta।
विद्यार्थीदेखि सबै भक्तजन,
मन्दिर भित्र पूजाआजा,
बाहिर रमाइलो, गीत, नाच।
म बाजेको पछिपछि जान्थेँ,
बाजेले पूजामा लीन हुँदा,
मैले श्रद्धाले हेरिरहन्थेँ।

तर, आज…
बाजे नभएको मन्दिर,
सानो-सानो सुन्यताले भरिएको।
बसन्त पञ्चमी आउँछ, जान्छ,
तर त्यो हाँसो, त्यो उल्लास छैन।
अब कसले गर्छ पूजाआजा?
को छ त्यहाँको पुजारी?
थाहा छैन।

तर बाजे त केवल शरीरमा थिए,
उहाँको आत्मा अजर, अमर।
बाजे बारम्बार आउँथे,
मुस्कुराउँदै भन्थे—
“सरस्वती बाहिर नखोज,
ऊ तिमीभित्रै छे।
भित्रै खोज, भित्रै खोज।”

मैले बाजेको मार्ग पहिल्याएँ,
अनि देखेँ—
मेरो आत्मामै छे सरस्वती।
मैले आत्मामै भेटेँ शक्ति,
आत्मामै पाएँ ज्ञान,
आत्मामै पाएँ आनन्द।

त्यसपछि, बाजे खुसी भएर आए,
मुस्कुराउँदै भने—
“अब तिमी नै सरस्वती भयौ।”
उहाँ उज्यालोमा विलिन हुनुभयो,
म पनि प्रकाशमा विलिन भएँ।
बाजे र म अनन्त स्वरूपमा समाहित भयौँ।

Written by 

Website

Related posts

Leave a Comment

error: Content is protected !!