प्राचिन शहर द्वाल्खाय थउतु महत्व आले पहिचान दमु । ऊ खँ छिजि दोखुसेनुङ सिरगु थिरगु । तर आमु द्वाल्खा शहर दुपानाय ज्य खँकु छिजि हातीकुङ थि जुई मफगु हात्त ज्यउ ? थिम्हन् यङ ज्य खँकु मेवुन ग्वाहार यरी चाहई मोजुगु हात्त ज्यउ ? आमुन यङन चोङ ज्य खँ बाँलकु रा बाँमलकुरा हङन विचार यङन मोसोयन थिप्पुलन् मजि हङन् थिम्मुरीउरी छिजि बाँनी दमु हात्त ज्यउ ? साझी ज्य खँकु गुनान गुन्त रसमातागु हात्त ज्यउ ?
ईनागु गत्केङ खँन यत्न छिजि दातीकु ट्वाकडुलेन लिङायन चोनगु । हात्त ईनागु ज्य खँय बारेकु छिजि थिताल नाप चोङन खँ मालाईरी नाप ज्याङन खँ मालाईरी ? वय बारेकु छिजिन नाप चोङन खँ लाई मल्गु जरुरी दमु । मखे उ खँकु छिजि गुनानुङ वास्ता मतय लिङार्गु हर्स केसीय न्हिकु द्वाल्खा न् छिजि दोखुसेत सराप विई सिवाय मेवुता हात्ती वियउ मखे ?
व्यक्तिगत रुपन छिजि द्वाल्खा मि गुन सोयन गुन कम मखे, दोखुनु थउ थउ ठाँईकु सक्षमतु खेउ । उ खँकु थिस्गुर खँ मद । तर ईथि जुर्ङ जुर्ङ छिजि दातीकु मेल मद हात्त हङ बारेकु थिताल ठोलीबोली छलफल यरीउरी रा ? थिम्ह मेवुत सोईरी दृष्टिकोण यचकेई मल्दन, सुचकेई मल्दन । आमु व्यक्तीगत खँकु मखे तर साझी खँकु वा ईनागु खँय विकास यरी मल्गु दमु ।
छिजि मेवुय लिखन लिङाई रसतारगु । तर थउतु नेतृत्व यरीलौं हर्स थिम्ह न मेवुय टुटी छितगु । थिम्ह मेवु त राक जुकुन यतगु । थिम्हन मेवु त विश्वास मयत्कु हात्त ज्यउ ? मेवु मिपिसिन् छिपेन मिलई मोजु उतु ईसिलागिन् बाँलकु हङ ताक्कु लाहा ठ्याङन खुसी चारगु तर उन हात्त छिजित ईथि हत्चुले हङ खँकु गुल्पनु खोउग दिमाग न सोचेरी त छिजि न घडी पित काई मफगु ।
हातिङ ज्य खँय बारेकु न्हुन हाई सोयन पहिला आमे बारेकु अध्ययन यरीलौं । उन हङ खँ सही रा गलत रा हङन छुट्यारीलौं । आले जुकुन थउ विचार प्वन्केईलौं । अध्ययन यरी त छिजिके फुर्सद मद आले पाखा पाखाकु विरोध जुकुन यरीउरी छिजि चलन दमु । आमुन् गुन्तङ बाँलकु मयत । उतु छिजि द्वाल्खाय ड्वाकु दिर्घ देसान (रोग) दमु ।
उ देसान थिम्हलान् मेवुके सरई जुयन ओन आमु जुयलागिन् देसानय वासर दोखुनु मिलई जुयन यरीलौं । उतु छिजि दोखुसेय लागिन् बाँलकु वासर जुयउ । साझी ज्य खँकु थि जुईलौं, मसिय व माताय खँकु विरोध मयरीलौं, अध्ययन यङन थउ विचार प्वन्केईलौं, साझी ज्य खँकु दोखुसेय विचार कायन जुकुन सामूहिक निर्णय यरीलौं ।
