मित सुखन मखे दुःखन मुल केनई दुःखन सही मुल केनई । चिचा परिवारय जिकुशल कान्छि मिच साधारण परिवारय कान्छी मिच, साधारण परिवारकु जन्मैजुर । परिवारकु ताता, दाईपेन मा बा दम । साधारण परिवारकु जुयन ज्यउ सुनी बल्निय आर्जनन परिवार चलैजुयन चोन । मेलपात हो न्हिछिय कमाइलान थिजो वास्ती हो थि छाक नइ त गत ।
घडि वितई जुयन ओन आम्तु घडीन सानीय परिवारकु विभत्स घटना घट्याङन विरै । सानीय बा अज्ञात रोगय कारणन सित । ढ्यावा व अशिक्षाय कारणन चिचा बा परिवारत याकरचा त्वार्त वन । बा सित्न सानी नक खु दँ जुकुन जु । बा व माय कमाईलान हुर्केजु सानीय परिवार विचलित जुर । बिचरा मुचा सानीन् हाती सियौ । दोखुसेनुङ हकु हँ बिचरा धने सिकु जुयन चोन आउ मुचापे बिचल्ली जुर सोउले कान्छि मिचवा चिचातु जुयन चोन ।
विचरा सानीत हाती थाहा जुयउले थिपेटा नै दर्स गत । ईथि परिवारय मुल मि मदेन्लि परिवारकु निरास छायइजुर । जीवन आन्थितु मासात्के वितई जुर । सानीय दाइङ चिचातु जुयलागिन् सानीय मात वेस्न पिर परैजुर । आन्थिनुङ रसैजु मिखाकु खोवि बुयन लिङाउजु । ज्यकु निस्माना कम्यारीत व मिचकयय प्याटा लहित माय मनतु आमागु थौ निस्फवाका नयन मुचापे प्याटा खाकेउजु ।
पाला घडी ईथितु बितैजुयन ओङन चोङ्गुजु । सानीय दाजु व ताताङ ड्वाकयन सानीङ छेँ व्यवहार थुयन यर । चिचार्न आम्त दुःख हाती हङन हातिङ मसिउजु तर आउ ल्यास्मिसा जुर, आमे दाई व ताता शिक्षित तु जु हातहर्स माउरीन् बोन्केर्जु । गुल्प सानी ड्वाकर आम्त बाय कमी महसुस जुर । मेव्सिन बा हङ तार्स थिगुर क्वाराङकु वङन खोउजु । आमुन थौ बोइत मेवे छेँकु ज्य टुल्के यत्हिनु् । अनुशासन हो श्वाविमानी जुयलागीन् दोखुसेनुङ विश्वास यकुजु ।
सानी चिचानसीतु चञ्चले जुर्सङ ज्य री पाको यकु जु । स्कुल जिवनकु दुःख कष्ट यर्स बाँलकुतु फल नाप लत्चु । आम व आमे ताता थिगुरतु कक्षाकु ब्वङ्गुजु आले निस्मङ पास जु । ईथितु सानीय परिवारकु दोखुनु ड्वाकयन ओन आले दोखुसेतङ ज्य यरित कत्छीन । सानीय परिवारकु नइ व फिय समस्या कमजुयन ओन । सानीय मा बातिचा कडा जुयलागिन् आमे परिवार दोखुनु ज्यकु निपुण जुउजु । गाउँकु बुय लागिन सानी शिक्षाकु निपुण तु जुउजु तर पिपानय वातावरणय वारेकु मसिउजु । गुल्प सानीन एस.एल.सी पास यकु जु आमताक्कु सानी झिम्खुदँय जुकुन जु ।
स्कुल जिवनकु सानीन् मज्जान् न्हिपेन वित्यात्चु । मान् परिवारकु घटैजु घटनाय बारेकु ङेङकेर्न आम्त गत्के दःुख लगैजुर । हरितु मल्न छँेय मुली मदौ छँे हङन् सानीय परिवारत गाउँले हो वरपरय छिमेकी पिस्नङ् हेपेरीउरी चेपेरी यकु जु आन्थिनुङ थौतु मेहनतय कारणन यत्न आपेन मेवु सोयन पाउ खोइदउ जु । गसान् सानीय छेँकु अन्न पातुङ बढईजुयन ओन । परिवारय दुजपिस्नङ बाती बाती कमाई यरी थालेत्चु । सानी व तातानुङ थौ ब्वईत सफल यत्चु । गुल्प सानी क्याम्पस ब्वन्द ओन आम्त पिपानय वातावरणनाप घुलमिल जुइत सफल जुर । मेहनत हो परिश्रम यङन क्याम्पस तहङ पास यत्चु ।
आले मेहनतयङन ज्य यरी थालेत्चु । सानीय परिवार थौतु तरिकान सफल जुयन ओन । आउ सानीय परिवारत दोखुसेनुङ सम्मान यरी थालेत्चु । सानीन् अनुसाशीत हो योग्य जिवन वित्यातै । आन्थिनुङ सानीत यउली दुःख लगै जुर बा दर्स आम्ली दुःख सि माल्गुजु ज्यउ । सानीय बा मफर्नसिन ड्वाकु व आउय थेनागु खुसी व शिक्षित जु थेनागु प्रश्नन पिरोलेतै आले आम पश्चाताप यतै । तर उ घटनाकु सानीय हातिङ गल्तितु मदौजु । अन्थिनुङ बोबुय कमी महसुस जुर्न आम्लि पश्चाताप यतै जुकुन आम्लि ।
ब्यलाङ गुली निष्ठुरी जुयनचोन आले ब्यालान मित गिबीलान गिबी थेन्केरै उ छिजी गिवी थुरगु आले ब्यलान् मित खरावुङ दकेरै असलुङ दकेरै । उ खवा सानीय परिवारय जीवन कहानीलान सिर्गु तर मानव मनकु थिगुर न थिगुर दुःख जुयनचोन ।
आम दुःख व कमीत पुरा यरीत मफौजुयनचोन, आमकारणन मित बारम्बार दुःख बिरै, आमकारणन आम्ततु पश्चाताप हतै । ईनागुतु लगैजुर सानीय बाखनलान आले उ सत्यङ खेङ ।
मित यउली दुःख परै जुर्सङ हरेस नै मटे । लगनशिलता व स्वभीमानी तरिकान यङजेकु इश्वरनङ लाहा फरै आले जोश हो जागर बढैजुर । लिवी पाल्का हो नाकन नय बाँलकु आनन्द मनन् ।
