बाँपीझ्याला विशेष, फुर्सद कायन दोखुनु ब्वसिन् ल ।
फाकन्ये लोखु थिनागु यँचके च्वँगु छिजि द्वाल्खा देशकु नस्कन थिनागु च्वापाछें दमु, गुरि छेंय लाङा फर हाखेन नाकनुं दमु, फाकनुं दमु, च्वाकनुं दमु । उ दोखुनु प्रकृतिन् पितकाय सिरपाउ खेउँ । उ चिजबिज त गिथि छ्यालेउरि, गिबि छ्यालिउरि हङन् थुकेइत बाँलकु व भिंगु न्हिपु दैमल्गु खेउँ । कें जा बुत्के दके नै सरगु, मेकु थिके पट् पट् न मुथु ङाके स्वाद कायन् नरगु । तर आमुतु मुथुन् नाकन्ये चल्न पुकु थें पुत्के मेपिस्त हतगु, च्वाकन्न कुयेथें नुगरकु थिके कुयन् हतगु ।
मि जुयन्ली यउता खँकुङ् भिंगुटोईं मल्गु खेउँ, मिखान् बाँलस्के क्वइँ मल्गु खेउँ, आनागु गुं गुं मिपे नुगरकु टोइँत ठाइँतु मदउ थिनागु खोइँदमु, वये कारण हातिले..? कारण खेउँ भिंगु टोइँ त क्षमता मदउ, चेतना मदउ, नाकन्न हात्त पुत, च्वाकन्न हात्त कुरै, छ्याकन्ये चल थार्न हात्त चसर उ खँये दुबि ज्ञान दइमल, थउ मुथुन् मेपिस्त प्याच्च हत्न गिनागु तायउ, हाती चायउ हङन् थुकेई मल, आमु तु खँ व वचन मेप्सिन् थउ त हत्न गिनागु महशुस जुयउ हङन् थुकेइ मल ।
गुनुङ मिनाप हातिङ खँ बाँमलकु तार्स फट्टुल्के हेकेयन् जिररा चाककेयन् जिररा सम्झ्याङन् आमु खँ त थउ बुद्धिन् चाटु्ल्के सहमतिकु हार्स तुका मेप्सिन् स्वर्नङ…“आमु मि वा गुस्टुले बाँलकु भिंगु द्येउ थिनागु…” थहत् ना कि मखे ?
छिजिन् बुद्ध भगवान्य घत्केङ बाखन् ङेङन् तरगु, यउसेन् यउलिङ् बोल् थबिउ, वचन ल्याई थयत् आमे थउ ज्ञान्न माचाटुल्के विवेकन माचात्टुल्के हरेउ हलेउ वयङ् लित आनागु मि हल हङन् नाप नापं थउङ् हलेन् ल्वारि त हाखेनवङन्लि वा चेतनाशून्य जुयन् वयङ ।
छिजिन् उलि खँरि हाती थुकेइ मल्दन हर्स वन दातीकु हेँगौ ट्वाङ स्वन ह्वयन् च्वँगु खोन्न छिजि त गुलि लोभ लगैजुर । वङन् खायन् हाय हाइरा हङथें जुर, तर आमु स्वन खाइत छिजिन् पाखा गयेन् उइँ मलेउ, आमु सिमा गैतु मजिउ अक्कडकु दैफयउ, खार वन्न च्वाक्ठ्यालेन् तुलिफयउ हङन् दोखुताङ खँ बुझेङन् जुकुन् खायन् हारगु हर्स गुनुङ् मिपे बारेकु खँलार्न आमे खँ त बाँलस्के थुयन् जुकुन् लार्न बाँलकु जुयउरा..?
छिजिन् लाङाकु अन्न पारगु हात्त ! आमु अन्नकु च्वंगु किरपेन् निभार न पुङन्लि बियन् वनहिन्, अन्न गाङन्लि सुरगु क्यालगु म्यालगु हात्त हर्स छिजि प्याटा खाकेइत, थउ प्याटाय लागिन् वा महङन् फस महङन् सिरिम्वारि जुके ज्य यतगु आन्थिनु मेबे खँ लाईत त्वार्मतगु हात्त ज्यउ ?
आमु प्याटा त पोङ्ला मजुके च्वँइ मफयन् ज्य यङन् मुथुकु थिखाके तयन् वान् यालेन् मेन् त्यालेन् काँठालान् कोत छोरगु आमु तु प्याटाय लागिन् तु खेङले । हात्त हर्स छिजि म्वारि मल, म्वात्टुल्के नइँ तोइँ मल, उ थिपुल सिङन् उइँ मल्गु चोलाकु प्याटा त लहिय थेँ मुथुतं बाँलस्के लहिलौ, ज्ञानगुन्ये खँ लाइलौ, भजन्य म्ये हलिलौ, ड्वाकुन्दाँगु सउ मिपे भिंगु टोईलौं आले खँ ब्वठइलौ ।
थिखाके गरकु लोखु बुयन् ज्वँ स्यात्के मुलकु टिक्रेङन् मेबे खँलायन् हाति नापलतगु छिजिन्, चिया पसलकु च्वङन् “ फलानो कयेन् कुस्त कम्यात्चु…..” हकु थिखन “फलानोय मिच साह्रै भाग्यमानी जिन बाबा येँ देशकु ग्वपैं ड्वाकु छें दके तयन् तरै.. दर्बार थिनागु तु क…“हङन् बखान लाउ थिखन.. आले भातिचा मदउ पे खँ पितकार्स… ” आमु वा १ नम्बरय फटाहा क… च्या थिकप वा म्वत्वंकेउ… हाती तु कार नर यर हङथें ख्वालखिल पाँगके ओप्तेचा मुथु यङन् च्वन..आमुन्नसि जि वा उइँ तु त्वार्तर्गि..“ हङन् खँ लार्न सायद आमु खँ लाउय मनकु बातिचा संतोष जुइफरै । तर प्रसङ्गकु पितयउ मिय छें दुपानय परिस्थिति गिनागु दमुज्यउ च्या थिकप दयन् म्वत्वंकेयेरा मदयन् रा.. यिनागु खँ थुके काइ फइमल ।
बातिचा बल मदउखाले कोतय मिपसिन् छें थिगर डोङ खोन्स, लुँ मियेन्, द्येउ खुयेन् , मिसामी बेथयेन् ढ्याबा सोहरेङन् दकेर्जु हङन् गुखी सले थें खँलार्न गुने ख्वाल्कु हाकौ किरेउले..? पिपानय मिपे ख्वालाबि यिनागु खँ लायेन् ताकेर्न बाँलकु समाज व भिंगु संस्कारकु ड्वाकउ जिन हङन् वा पक्कै महरेउ ज्यउ ।
यिनागु खँकु छिजिन् दुपान नुगर नसि नस्कन्कु स्वयेथें नस्कन्कु खोइ दउ थें येँचउ मन्न स्वइलौ यँचके केइँलौ । छिजि नुगर यँचर हर्स लोकये नाम यँचयन् च्वयङ्, यउसेन् स्वर्नसिनुङ “ आहा मिपेन् हङ द्वाल्खामी तुका मि ले… गुलि मिलनसार, गुलि अनुशासित..“ थहत् । यउता ज्ये खँ त्वार्तयनुङ् द्वाल्खा थिपुल उइँ तु मल, वङन तु त्वार्तरगि हङ भावना पित थाया ना.. कि मखे !?
“द्वाल्खा वङ वा बेकार तु जुर.. फोकट्कु वङ… आउ वा आँकु वन्स जुकुन् सर्गकु थेयङ् हङन् हर्सङ् जि वा वँ हे म्ववन्गि“ हङन् यदि गुनानुङ् हङ ताइदत हर्स छिजि भीमसेन द्येउये नुगर स्यारेउ, छिजि गौरीशंकरये छेर कोस्स्वयउ हङन् छिजि दोखुसे मन्न टोङन् भिंगु भावना त म्वात्केइलौ । थउ ख्वाल बाँलस्केइ त गुलि गुलि ढ्याबा म्वके क्रिम पाउडर हायन् टकचान् इले थें इलगु, छिजि द्वाल्खाकु दउ ट्वाङ स्वनन्तु गत बाँलस्केइत आमु स्वन पियन् ह्वके द्वाल्खा त छाइ यरिलौ ।
यचउ निर्मल थिनागु राईतीय ल्वखु तोङन् काँठा जुकुन् प्यात्केइरि खँ मखे कि अबुझ अज्ञानतान् थिखायन् च्वंगु नुगर य हि द्वाल्खाय फोहोर पेन् च्वाल्के छ्वइलौ हङन थपेन दोखुनु द्वाल्खाय दाजुकिंज तिताकेहपेन व शुभचिन्तक त्वासपे नाप ईसिन ईनाप यतगु ।
जय द्वाल्खा भीमसेन ठाकुर बाँलकु यरर्सिन दोखुनु द्वाल्खावासी व भक्तजनपिस्त ।
खायउ चाकउ- कत्के लत्के लेख बाेईत साेयन हा टाहकउ दउच्वन गुल्प बाेइथे जुयन च्वगु ।बाेङन उन्न गुली ठाईकु व्दाल्खा खँ मथुर्न लित बाेन्न थुर्गि ( जिन उरि ताैथल खँ लारगि)। च्वउमिय नाम माखान्सउ बाँलाकु विचार पाेन्केय दमु । जि यिउ खँकु सहमत दमु । छिजि िम जुयन्लि नाेन्टुर्न वातिचा विचार याङन नाेन्टुर्स दखुतउ बाँलाकुतु जुउ खेउ । छिजि थेम निस्मन बातिचा हाेस मखाके हातिउ हत्कु हर्ष आमु थेम व्दाल्खामिन जुगु हङ माेजु दखु व्दाल्खामिन हङ जुर हङ जनउ विचार तरगि ।