बालकृष्ण श्रेष्ठ “पासा”
बातिचा चिचा जुयन् खँ लाई मसहिन् रा गिथि ? खँ लार्नसिनुङ् मुथुसी तु च्वात्कायन् रा कायउ बार्फरहिन् मसिगि… “हाती दमु साङत ?” हङन् बाँलस्के ङेन्ङसिनुङ ड्वाकुमुलान् ल्याप्चे तयन् छुसारहिन्, मुलकु नापलर्सङ…“ ए… जि बातिचा लिमलत् क लिबि खँ लाई ना हङन् तिम्मुङन् ब्वातहिन्, खँ थिट्वाक लार्न मुथुसी तु ब्वाग्ठयन् कायउ थें यतहिन् । छिजि ठाईँ वा सर्ग स्वयन् बाँलकु आन्थिनुङ् आमु सर्ग थिनागु ठाइँकु बुयन् आमु तु चाकु गुच्चा ख्वारंडा म्येथयन् पुखुर्सीये हिलोकु तुलेन् बुलेन् म्येथउ साङतपेन्, कालरवन व सिंगबनकु सिमा गयन् तिम् तिमुङन् म्येथउ साङतपेन् उ ड्वाक्कु देशकु थेङन्ली वा मिपे निपु तु ब्यागल जु थिनागु, छें थिगर यउतायङन् डोन्सङ थउ किस्मतये खँ खेउँ, सुलेन् डोन्सङ, चुलेन् डोन्सङ प्रगति यङ बाँलकु तु खैउँ, आन्थिनुङ् थउ ठाइँये दाजुकिँज साङत पासा नापलत्न बाँलकु मिजास न थिगोटी खँ लायन् हातिङ वा माताँ जेउले ?
इथि स्वर्नसिन् वा मिपे स्वभाव खोन्न वा बाजे बराजुन् न्येङ्के तये बाखन्कु हङ थें’ छुयन् म्वक्वयेन् म्वङन् क्वउ’ जु रा गिथि,… मिपिसिन् हातिङ ज्ये खँ कु पेँगर च्यागर ढ्याबा गुङ ठाइँ व संस्था त बिर्जु कि सर्वस्व तु बिये थें यङन् मुथु टाहागके खँ लारहिन्, पद थिगुर नापलरि व टुटीन् ब्वँकु मचुहिन्, खादा फियन् सभा मञ्चकु थेन कि जुजु तु रा जुर्गि वार्फरहिन्, आँखिर गुनान् गुन्त वँमसिउले ? कुँन् मिखा पालके जा छुयन् नउ दोखुनु खेउँ, सोत्जा मनउ गुन् दमुले ? आमु तु सोत्जा त थनुकेसि पेंसर ङासर पुलेन् होटलकु नर्नरि ड्वाकु मि हँ, आमताक्कु छेंकु नयन् पितयउरि मदौ चिचा मि हँ, गुलिजुकुन् निपुकु बाँलकु टोइँ मसउपेन् खोइँदमु उ दुनियाँकु ।
गुन्के ढ्याबा दमु आमे टुटी म्वार्म्वार् यरिउरि ढ्याबा मदउपेन् खोन्न लाहा प्वार्चिउरि गिनागु सभ्यताकु ड्वाकयन् यर जेउ, माबान् छेंँ लाङाकु गु व्यलाकु हातियङन् च्वनहिन् आमु खँ त ट्वाप्चियन् उ ड्वाक्कु जुयन् केङ हाती मतलब जुर ? पेमा मिन् स्वर्न थउ हाबिये लिखन वङ्गु खँ कु ड्वाकु दया व माया दउ मि थहत् ना आलेतुका दोखुसेनुङ सम्मान यरेउले ।
पिपान समाजकुरी जि थिनागु ड्वाक्कू समाजसेवीये पगरी चियन् थउ बुये ठाइँये लाङा फर पटि मिचेङन्, सार्वजनिक ठाइँ त थउ नामकु हायन् हाती ड्वाकु जुयेन् केइँरी, आले थि ख्वाला ऐराककु थउ इमान मियन् मदउ भोंर दके पुर्खाये सम्पत्ति हङन् केङ्गुपिस्ततु ड्वाकु मिये दर्जा बियेन् सम्मान् काये खोन्न वा लास्चाइ दमुले मखेरा…? उ लोककु ब्यागल मनस्थतिन् खँ लार्न थउ त भिङ्गु जुयन् जुकुन् मजि, म्वग्र लिखन् खँ लायेन् थउ भिंगु जुयेन जुकुन् मजि, ट्वाल समाजये हाखेन भिंकेइ त स्वइ फर्सतुका पिपानये मिपिस्न… “ए उपेन् वा थि जुयेन च्ँगु दमु उपे ट्वाल समाज त हेपेरि मजि…“ हङन् लिचिलेउले, थउ थउ दुपान तु… “ ए आमरा……… आम गिनागु मी हङन् इसिन् सिरगु क, आप्सिन् वा गुने नुगर ख्वके बजेट हार्जु जेउ आले ज्ये केइँ म्वालइ क…“हङन् बाँमलकु खँ लायन्नि गुनान् ग्वाहार बियउ ले ।
आमु कारण न जि जुकुन मखे छिजि हङन् केइँ फर्स दोखुसे ठाइँ सर्ग स्वयन् बाँलरेउ । छिजि दोखुनु द्वाल्खायतु खेउ आमजुयलागिन् तामाकोशीकु गुली ङा दमु हङन खोन सिरई, खोय लोखु गुली खोगउ हङन ङान् सिरई, पिपानलान् सोर्ङ आमु ङा व खोय व्यथा गुनान सियउ ?
२०७७/१२/१०…
जोरपाटी येँ ।
