नेपाल पर्यटकिय मुलुक हङन सिदम । द्वाल्खा जिल्लाय द्वाल्खा शहर धार्मिक, प्राकृतीक, ऐतिहासिक साँस्कृतिक पहिचान बिउ ठाँई खेङ । भूगोल, हिमताल तलैया, जडिबुटी उर्बरा जंगल, कलकल हलेन थौतु सुर व तालकु बगई जुयन चोङुगु खाें, डाँफेय प्याखन, रमणिय सौन्दर्यय हिसाबन्ङ उ जिल्ला धनी जिल्ला खेङ ।
द्वाल्खा जिल्लाकु छिजिन गर्व यरिमल्गु देउ देगल, पाउँनापेन उकेईरी ठाँइ गत्केङ दम । आम मध्येकु नेपालय प्रामाणिक समय नापेङ केन्द्र बिन्दु गौरीशंकर हिमाल, मेबु हिसाबन सोर्ङ हिन्दु धर्मालम्बिपेन्य आराध्यदेब शिबवावाय रचना शंकर–पार्वती प्रतिक मानेतै । मेबु गर्ब यरिमल्गु, नेपालय ईतिहासत कोट्याङन सोर्स तत्कालिन अभयपुर (द्वाल्खा) नेवारी थिगुर स्वतन्त्र राज्य, किराँत आले लिच्छवि काल नसि इतिहास बुउ मध्यकालिन शासक मध्यकु आर्थिक वाणिज्य बिकासय लागिन जुजु जय ईन्द्रसिंह देवन बि.सं. १५९०–१६०५ टुल्के सुशासन राज्य चल्यात्ङ नेपालय पहिला पतक ओहोय मोहर छापेङ्न सिक्का प्रचलनकु हाए खेङ । आम सिक्का येँय छाउनी व लण्डनय म्युजियमकु सोइ फरगुु ।
द्वाल्खा जिल्लाकु पर्यटक यउ, स्वागतय लागिन तत्परता केङन प्राकृतीक स्रोतत संगालेङन तुलेन पछारैजुयन, म्ये हलेन भौतीक विकासय लागिन जिल्लाय दाँतिलान अविरल बगैजुयन चोङ्गु तामाकोशी खो उर्जाय भण्डार खेङ । उ दोखुनुङ खँत ग्वारमुङन समाजसेवी बैकुण्ठनारायण प्रधानय पहलकु दोलखा पर्यटन विकास समिति, द्वाल्खान पितकाए TREATURES OF DOLAKHA नामय साँफरन पर्यटनय लागिन यक्कु मुलपेन केङन तरैं । उ प्रयासत टेवा बियन जिल्लाय यउ ठाँइय बिकासय लागिन थिगठ जुई आबश्यक दम ।
साँस्कृतिक शहर द्वाल्खा आदीवासी नेवाः जाती, नेवाः भाषा, रहन सहन, जातीय संस्कार दउ जुयलागिन छन–जन हङ भावना गुङ ब्याला दर्सङ सामाजिक बिकासय लागिन थिठाँई चोईतु मल । उ थनुय व्यलाकु द्वाल्खाकु दोखुनु सोयन गत्के आवश्यकता व महत्वपूर्णय खँ जुयन चोन । वत छिजी दोखुनु द्वाल्खाय, बुढा–बुढ्ये, ल्यास्मा ल्यासीमिसा, मुचा ढ्वाकु दोखुसेनुङ बाँलस्के थुई मल । थउ थउकु एउसेनुङ नेतृत्व यर्सङ नुगर दुपानलान्नसी स्विकार यरीलौं नकी टुटी छिरिउरी ।
द्वाल्खा साँस्कृतिक शहर दुपानय देकु, डोबरपेन नासजुयन आले खुयन बाँति–बाँति जुकुन देउपेन लेङन चोन् । चाकु खोइदउ कला कौशल, पुरातात्विक शैली छियन कुँदेङन दके लुङा, सांस्कृतिक संस्कार, जात्रा पिसिनतुङ धार्मिक ऐतिहासिक स्थल हङन सिकेरै । उ मेवु ग्वाहार यकु थिगुर पक्ष खेङ । उतुङ छिजि ऐतिहासिक शहर द्वाल्खाय सम्पदा खेङ । जिल्ला दुपानय पुरातात्विक सम्पदा, भेष भुषापेन जर्गेना यरित जिल्ला स्तरिय सांस्कृतिक हो कला केन्द्र द्वाल्खा गुठीय निर्बतमान नाय भाजु आत्माकृष्ण श्रेष्ठ विशेष पहलकु २०६५÷२०६६ कु दकेइत बैठकन अनुमोदन यङन भी.न.पा.–२, द्वाल्खाय राजकुलेश्वरकु जग्गा उपलब्ध यत्के प्रयास आले भीमेश्वर नगरपालीकाय नाय् भाजु भरत बहादुर केसीय सक्रिया व वडानाय् भाजु विराजमान श्रेष्ठ द्वाल्खा दुपानाय सक्रियता नाप नापङ द्वाल्खावासीपे गौरवत थनु बागमती प्रदेशन सम्मान यङन आउ चारङ द्वाल्खा साँस्कृतीक संग्राहलय बनई जुई टेनई । ईथितु भुवाप नासयङ भीमेश्वर देगलय भण्डार, देकक्वारय देगल, रासकुलेश्वरय देगल थि थि देश दुपानाय पिपानाय ग्वाहारलान् बनई जुयन चोन ।
छिजि द्वाल्खा दुपान दउ देउ देगल, सम्पदा, जात्रामात्रा, नखत चखत, भाषा सँस्कृतीत म्वात्के हाखेन यईरी जिम्मेवारी व दायित्व आउ स्थानिय सरकारय खेङ । द्वाल्खा जिल्लाय नास ड्वाकके द्वाल्खावासी त व जिल्लावासीत गौरव यरीत गु ईज्जत वियन तरै आम्त सदाङ म्वात्के तईत छिजि दोखुनु फउ आले नामजाउ मिपेन गत्के द्वाल्खावासी दमु उ खँ जुयन थउ थउ ठाँईलान् ईतिहास नास मयङन पहल यरीलौं हङन ईनाप यतगु ।
द्वाल्खा भीमेश्वरन सदाङ थपिस्त बाँलकु ज्य खँ यरीत ग्वाहार थयत हङन आशिक फोङन चोनगु ।
जय द्वाल्खा भीमेश्वर ।
