छ्याम छ्याम बाजाक ए तालकु निनस ए डाकस व दाउरे पिसिन् मुल लिङाउ, डाकस सोयन् चोङ्गु मि पिस्त गस्पुङन् ड्याबा फोन्ङ मबिर्स गोजि, जिउ छामेङन् ड्वाकु ड्याबा मखे २० व ५० व १०० कायन ब्वातहिन् । ड्याबा नाप मलर्स लाहाय बनमारा ए मुठा या चमर न डायन ओनहिन् ।
हरिन् लाहा कु कुरी बुयन् गर्छि डाकस सोयन हतार हतार बुँ खेन्न वन, केसि या पित लोखु मिल्यारि त ।
द्वाल्खा, आउ काडाँगारी येँ
कोरोना ए सन्त्राश फैलैजुयन लि मेब्सिन थे हरि नुङ् थउ व्यवसाय बन्द यङन् द्वाल्खा यर । हाबि हाबि हाति यरि गिथि यरि हङन् अलमलै जुर । ड्याबा ए खाँचो उङ् बढई जुर परिवार ए सल्लाहन् ङादँ खुदँ नसि बाँझो चोङ्गु बुँ कु या पिईरि जुर । स्वाँरा कु काँकर ठर्जु, सिमी, बोडी, टुसी, फर्सीङ् पिर्जु । या पुया तर्जु, निद तक न लि फेर चोन । ब्वइताकु य साङत् पेन नाप मिलै जुयन ज्य यरी दर्ङ बालकु
(रमाइलो) महशुस जुर।
बल्नी ए नेपाली डाकस खायन चोन गल्ती कु (थाप्न य कोप्न य नापङ्) हरि जा नयन् लाइट बुयन लितङ् बुँ वन, मिसाउरी मुचा पिस्त डाकस सोइत थेन्के ययन् निन्मा इरी जुयन् केँ पेन ठिक यतै।
सुनीय ३ घडी निन्मा इरी डोङन् म्वारटुलि,आलु अचार, मेबु अचार, केँ बुत्के नाईके, सुरिल त बयाकुन ठिक्क यत्चु ।
सत्त तय जाहान पेन जा नइ त यर्हिन्, छेँ कु निकै बर्षन् लि चहल पहल जुर गुनुङ् निजा नर यउ जुर बुँकु , गुनानुङ् छेँ कु तुङ् चकलेट छुर्पी विर्हिन्।
सुरिल न निजा , कच, पुया पुत जा , केँ,बजि पेन् कुसान् ट्वापचियन् हो हरिन् त्वार्नि, कुरि, चााँँदे बुयन सा ख्याङन् ख्याङन् ७ घडिकु तुङ् बुँ ओन्हिन् । मूलय दिल (चौतारी) लान् बुँ खोइदत । पुया ब्याडकु सालौ खोइदम् हतिइथि पुयाङ् खोइमद, सुरिल त ङेनइ झ मखे पुया हात्त सालौ खोनगि, बाँलस्के मोपुर्जुरा ? झ हरि छक्क परै जुर !
सुरिल झ ग्वा हाति यत्चु जेउ ? झ आश्चर्य मानै जुर
आतुरीन् बुँ थेन्हिन् !
पुया फ्याकु हतार हतार न ययन् हतै (“ जिफा या य पुया दोखुनुङ् जि थेन्ङ सान नइदोङ जुन्चोउन, सा कृष्ण य जुन्चौन नक हङन् यर्गि।“
हरि त फनन्न इकर, चल्तिन् बुल्ति जुर , प्याकु आलि कु थचक्क फ्याक्टुर । ९ घडी टुल्के जेमिपेन बुँ थेन्हिन् ।
दोखुनुङ् निरास !
हरि य ब्याड, बुँ खोन्ङ आम्त गत्केङ् बामलकु लगैजुर हर्ष आमे मानसिक अवस्था अनुमान यत्ङ झन दिक्क लगै जुर ।थउ अपराधी थे लगै जुर। थउ गल्ती कुङ् बेकारकु ल्वाङ लुङ्वन्केर्ङ पश्चाताप लगै जुर । हर्स वा थउ बार बलियो यरिमल मेबिस्त दोष बिइ माल हत्चु आन्थिनुङ् आमे नुगर सुम्मके चोइमफर्जु ।
फोन यत्चु हरि झन् बेस्न राग यङन् हल, कृष्णन् थिप्पुल बुँ कु तुङ् या हङन् हाबि (पहिला) मानै मोजुर्सङ् लिबि यर ।
कृष्ण “छन या पित ठिक्क यङ सुनी पुया नर्जु जनङ् पि टेङ्गु पुया दम जिन लिबि म्वालेन् ख्वालेन् पिइ जन पुयान् छन बुँ पिउ ।“
कृष्ण ए खँ तार्ङ हरि छक्क परै जुर, गर्छि वा हाति यरि हाति, जुर । लिबि “मखे माल छिन नकेय मखे गिथि फरगि आन्थि पिइ” हत्चु ।
निस्माय खँ लान् सल्लाह जुर सान नय पुया कु सार बिरी, कृष्णय पुया बछि बछि पिरी, खर्चङ् बच्छि बच्छि, निजा री कृष्णन् तुङ् नकेइरी, लिबी पुया दर्स बराबर तुङ् पिइरी, मेले बढी जु पुयाङ् ग्वारमुङन् पिइरि । उ सहमति यरि दोङन् हरि व कृष्ण य मिसाङ् यइ दोन्हिन् ।
निस्मायङ् मिखाकु खुशीय खोबी यर । हरि व कृष्णन् नुङ् थउ त नियन्त्रण यरि मफर्जु ।
चछि यउ वान् आकाश खुलै जुयन् चोन ।
थिगुर गहिरो आत्मीयता महशुस जुयन यर ।
